การมีอยู่จริงของพระเจ้า (โดยสังเขป) ตอนที่ 3
(ทบทวนตอนที่ 1 คลิก และตอนที่ 2 คลิก) ข. วิญญาณและความไม่มีอิสรภาพของมัน นอกเหนือไปจากการบังเกิดสิ่งมีชีวิตที่พวกปฏิเสธพระเจ้าจนปัญญาที่จะให้คำตอบแล้ว ทฤษฎีวิวัฒนาการยังปราศจากคำตอบที่สำคัญอีกประการหนึ่งนั่นคือ วิญญาณมาจากไหน? ปัจจัยสำคัญที่ทำให้มนุษย์มีชีวิตอยู่ได้ก็คือการมีวิญญาณอยู่ในร่างกายของมนุษย์ นี่คือความต่างระหว่างร่างกายของคนเป็นและร่างกายของคนตาย ขอให้เราพิจารณาถึงศพของคนตายที่ตายฉับพลัน เพียงแค่ในวินาทีแรกที่บุคคลสิ้นชีวิตลง เรารับรู้ได้ว่าเขาเสียชีวิตลงแล้วทั้งที่ในร่างกายของเขาเครื่องในยังไม่มีสิ่งใดเสียหายเลยแต่อย่างใด ทว่าการที่เครื่องในไม่ทำงานก็เพราะร่างกายขาดวิญญาณไปแล้ว ทฤษฎีวิวัฒนาการอันถูกยึดถือโดยผู้ปฏิเสธพระเจ้าไม่สามารถให้คำตอบได้ว่าสิ่งไม่มีชีวิตนำวิญญาณมาบรรจุลงใส่สรรพสิ่งจากแหล่งใด? การที่ก้อนหินจะกลายสภาพเป็นสิ่งมีชีวิต ที่มีทั้งการเคลื่อนไหว มีลมหายใจ และมันสมอง ก้อนหินเหล่านี้ไปแสวงหาวิญญาณจากแหล่งใดมา แล้วทฤษฎีนี้อธิบายการผสานกันระหว่างวิญญาณกับวัตถุเข้าด้วยกันไว้หรือไม่? คำตอบคือไม่มี ผู้ปฏิเสธพระเจ้าไม่สามารถให้คำตอบได้ว่าแหล่งกำเนิดของวิญญาณมาจากที่ใด ใครเป็นผู้สร้างวิญญาณไว้ เกี่ยวกับเรื่องวิญญาณนี้ คัมภีร์อัลกุรอานได้ท้าทายกลุ่มชนที่ไม่เชื่อในการมีอยู่ของพระองค์ด้วยหลักโต้แย้งเหล่านี้ไว้ว่า “และเมื่อวิญญาณได้มาถึงคอหอย (กำลังจะตาย) แล้ว พวกเจ้าสามารถจะยับยั้งไว้ได้หรือ?” (56:83) “หากว่าพวกเจ้ามิได้อยู่ภายใต้อำนาจของผู้ใด และไม่มีพระเจ้าเป็นผู้มีอำนาจเหนือพวกเจ้าแล้ว ไฉนเล่าพวกเจ้าจึงไม่ให้วิญญาณกลับมาสู่ร่างอีก หากพวกเจ้าพูดจริง?” (56:86-87) จากธรรมบทข้างต้น เราได้แง่คิดว่าหากมวลชีวิตปราศจากพระเจ้าผู้ทรงควบคุมลมหายใจของพวกเขาแล้ว มวลชีวิตจะสามารถหนีพ้นจากความตายหรือฟื้นคืนชีพเป็นว่าเล่นได้เลยด้วยซ้ำ เนื่องจากกลุ่มชนที่ปฏิเสธการมีอยู่ของพระเจ้าโดยมากมักเชื่อว่าสิ่งมีชีวิตกำเนิดขึ้นมาแบบไร้จุดหมายทั้งยังบังเกิดขึ้นด้วยความบังเอิญ ด้วยเหตุนี้เองที่พระองค์อัลเลาะฮฺได้ท้าทายพวกเขาว่าหากมนุษย์และหมู่มารยังชีพด้วยเอกราชแห่งวิญญาณที่ปราศจากพระเจ้าแล้ว มันช่างง่ายเหลือเกินที่พวกเขาจะแหกกฎแห่งความตายลงได้ เพราะกระทั่งเรื่องชีวิต พวกเขาก็ยังเชื่อไปได้ว่ามันถูกบังเกิดจากความว่างเปล่าโดยบังเอิญ แล้วจะนับประสาอะไรเล่ากับร่างกายที่สิ้นปราณไปหมาดๆ ทำไมจะมิอาจคืนชีพเป็นว่าเล่นได้ในเมื่อมวลชีวิตอยู่ได้โดยอิสระ? ทำไมเหล่าปัญญาชนจนใจทั้งหลายถึงมิอาจสร้างวิทยาการที่จะฝืนกฎเหล็กแห่งความตายไปได้เล่า? ทำไมพวกเขาจึงไม่ตอบสนองคำท้าทายของพระองค์ที่สั่งให้พวกเขาฟื้นชีพคนตาย? ทั้งที่มันง่ายกว่าการเกิดขึ้นอย่างบังเอิญเสียอีก! สัจธรรมที่มีอยู่ชี้ว่ามวลชีวิตมิได้ดำรงอยู่อย่างอิสระ หากแต่ถูกควบคุมด้วยกฎเหล็กแห่งความตายที่ไม่เคยมีใครสามารถทำลายมันลงได้นับตั้งแต่สมัยของบรรพมนุษย์แล้ว กฎเหล็กที่มีอยู่ชี้ชัดถึงการดำรงอยู่ของพระผู้เรืองอำนาจแห่งการสร้าง ที่คอยบริหารมิให้สรรพสิ่งออกนอกกฎเหล็กเหล่านี้ได้ […]
