หะดีษ 73 กลุ่ม และอุศู้ล ตัวชี้วัดความหลงผิด
กองบรรณาธิการเกริ่นนำ: (หลังจากที่มีการปล่อยบทความ ชัยคฺอัลบานีย์ ชัยคฺมะอฺริบีย์: ระหว่างแนวทางกับตัวบุคคุลของกลุ่มอิควานมุสลีมูน และบทความ ความผิดของกลุ่มและตัวคนในกลุ่ม ก็มีกระแสข่าวออกมาว่าทางสำนักพิมพ์อัซซาบิกูนมีการเปลี่ยนทัศนะแบบเนียน ๆ ว่ามีการแยกกันระหว่างการฮุกุ่มแนวทางกับตัวบทบุคคล ซึ่งที่จริงทางสำนักพิมพ์อัซซาบิกูนไม่ได้มีการเปลี่ยนทัศนะแต่อย่างใดทั้งสิ้น บทความ ชัยคฺอัลบานีย์ ชัยคฺมะอฺริบีย์: ระหว่างแนวทางกับตัวบุคคุลของกลุ่มอิควานมุสลีมูน เขียนขึ้นครั้งแรกในช่วงเดือนตุลาคม 2013 (2556) ทัศนะในเรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องพื้นฐานของนักวิชาการอิสลามที่จำเป็นต้องรู้ และบทความที่กำลังจะได้อ่าน เป็นบทความที่ถูกเขียนขึ้นโดยอาจารย์ชะรีฟ วงศ์เสงี่ยม อามีรสำนักพิมพ์อัซซาบิกูนที่ถูกตีพิมพ์รวมเล่มในหนังสือที่มีชื่อว่า สามด่าน กับการปกป้องต้นเองให้พ้นจากไฟนรก อย่างเป็นรูปธรรม ซึ่งที่พิมพ์ครั้งแรกในช่วงเดือน พฤษภาคม 2557 และบทความนี้ (หะดีษ 73 กลุ่มและอุศู้ล ตัวชี้วัดความหลงผิด) ก็เขียนขึ้นมาก่อนหน้านี้มาพอสมควรแล้ว หากจะนับบทความ ด้วยรักและห่วงใย ที่ชัยคฺริฎอ อะห์มัด สะมะดี ออกโรงปกป้องแนวทางอิควานมุสลิมีนที่ลงวันที่ 25/07/2012 (2555) เป็นจุดอ้างอิง ก็นับว่าบทความชัยคฺอัลบานีย์ ชัยคฺมะอฺรีบีย์ ห่างกันประมาณ 1 ปีเศษ ไม่ต้องพูดถึงการเรียบเรียงความคิด ทัศนะ แล้วประมวลผลออกมาเป็นข้อเขียนออกมาว่าจะมีมาก่อนหน้านั้นมานานเพียงไร (อย่างที่ได้บอกไปตั้งแต่ตอนต้นว่าเรื่องการจำแนกแนวทางกับตัวบุคคลเป็นเรื่องพื้นฐานที่นักวิชาการต้องรู้และผู้ศึกษาทั่วไปก็ต้องรู้ด้วย) ที่แอดมินเพจเกริ่นก่อนเข้าก็เพื่อชี้แจงให้ทราบต่อบรรดาผู้ไม่เคยฟัง ไม่เคยอ่าน […]